در سال 1985 Smithتکنیکی را بنا نهاد که بر اساس آن محققین می توانند برهم کنش بین میلیاردها پپتید مختلف را با لیگاند مربوطه مطالعه کنند. اساس این تکنیک بر این است که فاژهای خطی می توانند پپتیدهای کوچک را به عنوان بخش از پروتئینهای سطحی خود بیان نمایند. این فاژها که عبارتند از سویه های M13, f1, fd و ft در ساختمان خود داراری چندین پروتئین سطحی هستند.